Aynıysa herşey...

Hepimiz için yaşamımızda önemli rolü olan kişiler vardır.Hatta zaman zaman bu kişilerin başımıza gelebilecek en büyük mutluluk olacağına olan inancımızla onunla bütünleştiğimiz belki de dünyanın bir anlığına durduğunu hissettiğimiz o büyülü anlar da yaşanmıştır. Şanslı azınlıklardır bunları hissedebilenler.Neler yaşanacaksa yaşansın, iyi yada kötü, bunları yaşabilmekte çok güzeldir.

Onu tanıdığımda farklılığını hissetmemek olanaksızdı.Kelimeleri seçişindeki doğallık , kısa ve öz konuşması, kendinden emin ama ukalalığa hiç kaçmayan tavırları, her zaman anlatacak kısa bir öyküye sahip olması ve bunu gerektiği yerde ortaya koyması, herşeyiyle farklıydı.

Fiziksel özelliklerini hiç hesaba katmadan önce saygı uyandıran bilge kişiliği gülümsemesiyle bütünleştiğinde güneşten farksız bir etki bırakırdı insanda.

Çok değil bir kaç dakika sonra sadece bir konuda değil hemen hemen bir çok konuda konuşabileceğin tartışabileceğin bir bilgi birikimine sahip olduğunu hissettiğinde bu minicik bedende bu denli yoğun özellikleri toparlamış olmasına olan şaşkınlığınız geçtikten sonra garip bir saygı duyardınız.

Çok ta güzeldi bunun yanında.

Aşık olunabilecek ve el üstünde taşınacak özenle korunacak nadide varlıklardandı, bana göre tabii. Onu üzebilecek, birini düşünemiyordum, dünyanın en mutlu insanı olmalıydı , yine bana göre....

Hayal dünyası ve yaratıcılığı sınır tanımayan bir özellik taşıdığından onunla birlikte ders yapmak haftanın o günü ve saatini beklemek benim için önem kazanmaya başladığında, duygularımı bir kez daha gözden geçirdiğimde bunların bir öğretmenin öğrencisine duyduğu büyük sevgi ve hayranlık olduğunu tüm hücrelerimde hissettiğimde rahatladım ve bu bedenin içinde taşıdığı ruhu anlayabilme görevi verdim kendime.

Bu görevi kendi kendime vermekteki en büyük etkenlerden bir tanesi de sanat dünyasına saygın bir sanatçı yetiştirmiş olmanın kendimce mutluluğu da olacaktı tabii.

Ne kadar benciliz değil mi?

Bu kararımı ister istemez açıklamak gibi bir dürüstlük örneği de gösterdiğimde gülümseyerek kendisininde zaman zaman bencil olduğunu ve bunun çok doğal olduğunu söylediğinde, öğrenmenin her an her yerde ve her kişiyle olabilme gerçeğini bir kez daha görme eylemindeydim.

Ancak hayatımda ilk kez bir şaşkınlığı aynı dakikalar içersinde yaşadım. Bana dediki, sadece ne kadar yetenekli olduğumu sakın söylemeyin.

Benzer kelimeleri yada da cümleleri bir çok kişiye söylediğinizden eminim diye devam ederken bu anlamda yeteneğimi sadece hissettirin diye eklemeyi ihmal etmedi cümlesine.

Çok sonraları bu cümlesini belkide yaşamımın her alanında anlamaya çalışacaktım.İlk duyduğumda bir insanın dürüstçe bir isteği gibi algılamış ve şaşırmış olmama rağmen, çünkü insanlar övgüleri duymayı ister diye bilirdim,çok üstünde durmamıştım.

Hayatımıza öyle çok insanlar girip çıkıyor ki ve bu insanlar aynı kişiler olmasa da biz aynı kelimeleri kullanıyoruz.Aynı davranışları gösteriyoruz, sanki o kişilerin hepsi aynı kişiymiş gibi.

Hep" seni seviyorum " diyoruz mesela. Ya da "aşkım"

Mutlaka sevdiklerimizle fotoğraflarımız var, yer mekan belki aynı değil, belki de aynı...

Hemen hemen aynı hediyeleri veriyoruz sevdiklerimize...

Kişiye özel, sadece onun için farklı olacak yapabildiğimiz ne var?

Bu konuda beceriksiziz biliyorum, bunun farkındaydı bu güzel ruh, ve istemedi. Sadece hissettirin yeter diyebilecek kadar farkındaydı kendisinin.

Onu duyabilecek kulakların, görebilecek gözlerin olabilmesini hiç bir şeyi istemediğim kadar çok istediğimi hiç bilemedi, çünkü anlatamadım...Alışılmış davranış şekillerinin kurbanlarından bir tanesiydim bende.

Varsa çevrenizde böyleleri "susun" , "hiç bir şey yapmayın" Yapabileceklerinizden çok daha iyidir bunlar inanın.